Zwykłe spięcia brzucha to już przeżytek. Samo rzeźbienie nie jest ani funkcjonalne, ani praktyczne. Jak zatem wzmacniać mięśnie brzucha, aby były silne i chroniły kręgosłup przed bólem?
Posiadanie mięśni to nie to samo co bycie silnym. Jak pisał Pavel Tsatsouline, gdyby tak było, zawody w podnoszeniu ciężarów sprowadzałyby się do zważenia zawodników, a wszystkie trofea zgarnęliby kulturyści. W rzeczywistości to nie ilość mięśni świadczy o ich prawdziwej sile. Wydatkowanie maksymalnej siły jest kwestią umiejętnego działania, w którym wiele mięśni musi zostać poprawnie zaktywowanych. Nazywa się to koordynacją międzymięśniową.
Co robić? Wykonywać trening, w którym jednym etapem będzie izolacja mięśni brzucha i praca nad ich wydajnością i tonusem, a kolejnym integracja, czyli trening ruchu. Mięśnie powinny nauczyć się współpracować z innymi grupami i uczestniczyć w zabezpieczaniu pleców.
Napięte mięśnie proste brzucha równoważą siłę ciągnięcia mięśni lędźwiowych, wywieraną od tyłu na kręgosłup, dzięki czemu zachowane jest naturalne wygięcie. Należy pracować zarówno nad wzmocnieniem samych mięśni brzucha (powierzchownych i głębokich), jak i wzmocnieniem mięśni pleców, zginaczy bioder i nauczyć wszystkie te grupy zgodnie ze sobą współpracować, aby w ciele panowała równowaga.
Dobrą analogią jest ustawiony pionowo słup. Pociągany linami tylko z jednej strony (mięśnie lędźwiowe), wygnie się, złamie lub przewróci, ale gdy dodamy liny z jego drugiej strony (mięśnie proste brzucha), słup będzie stał prosto i będzie stabilny. Trochę jak z budową mostu.
Dlatego do programu warto dodać ćwiczenia złożone, wielostawowe, które będą wzmacniać i integrować wspomniane grupy. Przykład? Martwy ciąg, wyrzuty nóg w leżeniu, skośne przenoszenia sztangi, planki z rotacjami, ćwiczenia w leżeniu na brzuchu (wszystkie rodzaju ćwiczenia typu superman), nożyce, przysiad z obciążeniem, hollow body, unoszenia talerza nad głowę (sit up z obciążeniem), boczna izometria czy ćwiczenia na drążku.
Dopiero wtedy możemy mówić o mądrym budowaniu siły mięśni brzucha.
Poleć artykuł koleżance
Zobacz także
„Mówmy swoim córkom, że ciało jest dla nas źródłem przyjemności”. Dr Katarzyna Jasiewicz o ciałoterapii
„Piękno przychodzi do nas razem z akceptacją siebie”. Kwestionariusz urodowy: Martka Natura
„Postanowiłam, że to ja wydymam bulimię, a nie ona mnie”. Aleksandra Dejewska o wyjściu z zaburzeń odżywiania
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Natalia Budnik: Godzenie w mieście interesów ludzi, zwierząt i roślin jest bardzo trudne, ale za każdym razem trzeba negocjować ze sobą, z własnymi potrzebami, wygodą
HELLO PIONIERKA: Jak Eugenia Waśniewska przebiła szklany sufit, zarabiając 100 lat temu tyle, ile jej koledzy na tych samych stanowiskach
Prof. Beata Tarnacka: Myślę, że kobiety w medycynie rzadziej wierzą w siebie i łatwiej rezygnują z podejmowania dużych inicjatyw
