Transpłciowa zawodniczka pierwszy raz powalczy o medal na igrzyskach olimpijskich. „Sport jest dla każdej osoby”

W tym roku w Tokio po raz pierwszy w historii w igrzyskach olimpijskich weźmie udział transpłciowa zawodniczka. 43-letnia Laurel Hubbard będzie reprezentować Nową Zelandię w podnoszeniu ciężarów. Choć coraz większa obecność osób trans w sporcie, to  powód do radości, jest jeszcze wiele w tej kwestii do zrobienia. „Niemal każde zwycięstwo kwitowane jest słowami o przewadze, o sabotowaniu, o niesprawiedliwej konkurencji” – zauważa na Instagramie psycholog Dominik Haak.

Transpłciowa zawodniczka w Tokio

Udział osób transpłciowych w zawodach sportowych to temat, który wciąż budzi dużo kontrowersji. Są zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy tego, żeby osoby trans włączać do rozgrywek sportowych.

„Niektóre osoby uważają, że udział osób transpłciowych, czy interpłciowych w zawodach, przynosi szkodę cispłciowym sportowczyniom i jest niesprawiedliwy. Inne osoby słusznie wskazują, że odbieranie osobom szansy na karierę ze względu na tożsamość płciową stanowi przykład dyskryminacji” – podkreśla psycholog Dominik Haak na swoim profilu na Instagramie @centrumterapii.haak.

Teraz na pewno ci drudzy mają powód do radości: po raz pierwszy w historii w igrzyskach olimpijskich o medal powalczy transpłciowa sportowczyni. To Laurel Hubbard, 43-latka z Nowej Zelandii, która będzie reprezentować swój kraj w podnoszeniu ciężarów.

Rezygnacja z podziału na płeć?

Choć na pewno występ Hubbard to powód do radości, to wciąż toczy się debata dotycząca kryteriów, według których dopuszcza się osoby trans do rozgrywek sportowych. Jak pisze Haak, niektórzy postulują nawet całkowitą rezygnację z podziału na płeć w sporcie – pod uwagę miałyby być brane inne czynniki.

Obecnie Międzynarodowy Komitet Olimpijski sprawdza przed igrzyskami poziom testosteronu u kobiet. Przez rok poprzedzający wydarzenie nie może on przekroczyć 10 nanomoli na litr. Podobnych testów nie przeprowadza się u mężczyzn, co budzi sprzeciw transpłciowych zawodniczek. Do tego dochodzi kwestia postrzegania takich osób – często nie komentuje się  ich osiągnięć sportowe, tylko tożsamość płciową.

„Niemal każde zwycięstwo kwitowane jest słowami o przewadze, o sabotowaniu, o niesprawiedliwej konkurencji. Nie brakuje przy tym transfobicznych inwektyw. Sytuacje, gdy osoby transpłciowe przegrywają z osobami cispłciowymi nie są już tak medialne, ponieważ nie pasują do tej utartej narracji” – podkreśla Dominik Haak.

Sport dla każdej osoby

Psycholog wyjaśnia, że kondycja i siła osób transpłciowych jest zróżnicowana – tak samo jak u osób cispłciowych. Nie bez znaczenia według niego jest też to, kiedy dana osoba rozpoczęła proces tranzycji.

„Pojawiają się argumenty o budowie szkieletu lub masie mięśniowej, które działają na korzyść sportowczyń transpłciowych. Jednocześnie istnieją przecież osoby cispłciowe o wyjątkowych cechach fizycznych, które mogą dawać im przewagę w różnych dyscyplinach sportowych”  – zaznacza psycholog.

Ekspert podkreśla, że dyskusja na temat sprawiedliwej konkurencji i ustalenia adekwatnych przepisów jest niewątpliwie potrzebna.

„Nie powinna jednak sprowadzać się do nagonki na osoby transpłciowe i do prób wyeliminowania ich ze sportu. Sport jest dla każdej osoby!” – dodaje Haak.

Centrum Terapii Haak

Za instagramowym profilem „Centrum Terapii Haak” stoi Dominik Haak, psycholog i seksuolog w trakcie certyfikacji. W 2021 roku założył Centrum Terapii HAAK, które – jak sam pisze – jest miejscem na mapie Poznania dedykowanym osobom ze społeczności LGBTQ+. Jego profil obserwuje ponad 10 tys. internautów.