Urodziła dziecko po przeszczepie macicy. „Możemy zaoferować kolejną opcję pacjentkom doświadczającym niepłodności”

„Pogodziłam się już ze świadomością, że nie będę mogła urodzić własnych dzieci, ale zawsze to było coś, czego mi brakowało” – przyznała Mallory, która zdecydowała się na przeszczep macicy. Kobieta nie mogła zajść w ciążę przez rzadką chorobę. Po operacji urodziła zdrowego chłopca.

Kobieta urodziła dziecko po przeszczepie macicy

Mallory i jej syn przeszli do historii w dziedzinie transplantacji macicy. Kobieta została pierwszą pacjentką, która urodziła dziecko dzięki przeszczepowi macicy poza badaniem klinicznym. Jej syn jest także pierwszym dzieckiem urodzonym w ramach programu przeszczepów macicy UAB Comprehensive Transplant Institute i UAB Medicine.

„To kamień milowy nie tylko dla pacjentki i transplantacji, ale także dla naszego multidyscyplinarnego zespołu w UAB, ponieważ oznacza to, że jako instytucja jesteśmy w stanie zaoferować kolejną opcję pacjentkom doświadczającym niepłodności” – wyjaśniła w oficjalnym komunikacie dr n. med. Paige Porrett, inauguracyjna dyrektorka ds. allotransplantacji kompozytów naczyniowych w UAB.

Mallory zdecydowała się  na transplantację macicy, ponieważ w wieku 17 lat dowiedziała się, że nigdy naturalnie nie będzie mogła zajść w ciążę. Zdiagnozowano u niej zespół Mayera-Rokitansky’ego-Küstera-Hausera, rzadką chorobę charakteryzująca się brakiem macicy lub słabo rozwiniętą macicą i pochwą.

Czym jest zespół MRKH?

Zespół Mayera-Rokitansky’ego-Küstera-Hausera (zespół MRKH, zespół Rokitansky’ego) to zespół wad wrodzonych nazwany tak od nazwisk badaczy, którzy opisali tę chorobę jako pierwsi. Zespół MRKH rozpoznaje się, kiedy u kobiety z prawidłowym kariotypem 46,XX w życiu płodowym nie doszło do wytworzenia się macicy, pochwy oraz jajowodów. Choroba rozwija się prawdopodobnie wskutek mutacji pojedynczego genu. Wyróżnia się dwa typy zespołu: typ I dotyczy nieprawidłowości w obrębie narządów rozrodczych, natomiast w typie II dodatkowo opisywane są wady innych narządów, np. nerek, serca czy układów takich, jak kostny bądź słuchu. Dziewczynka z zespołem MRKH rozwija się prawidłowo, dlatego choroba diagnozowana jest zwykle ok. 15–16. roku życia, kiedy nie pojawia się pierwsza miesiączka.

Zespół MRKH występuje z częstotliwością ok. 1:4500–5000 przypadków. Konsekwencją wad narządów płciowych u kobiety ze stwierdzonym zespołem MRKH jest brak miesiączek, niemożność odbywania stosunków płciowych oraz niemożność zajścia w ciążę i urodzenia dziecka. Istnieją jednak rekomendowane przez lekarzy metody wydłużenia pochwy. Dzięki nim kobiety z zespołem MRKH mogą współżyć i mieć satysfakcjonujące życie intymne. Są również sposoby na to, by kobieta, u której zdiagnozowano zespół MRKH, została mamą. Dziś na świecie stosuje się trzy metody: adopcję, pomoc surogatki (matki zastępczej) czy przeszczep macicy. W Polsce obecnie możliwa jest jedynie adopcja.

Lekarze podkreślają, by kobiety z zespołem MRKH pamiętały o profilaktyce i regularnie – najlepiej dwa razy do roku – wykonywały badania: morfologię, poziom cholesterolu, poziom glukozy, a także badały się ginekologicznie. Rozpoznanie zespołu MRKH nie zwalnia z obowiązku wykonywania USG narządów rodnych czy cytologii.