Angelina Jolie: „Życie obiera różne drogi. Czasami ktoś nas krzywdzi, a czasami sama decydujesz się żyć w bólu”

W tym roku skończy 50 lat. Od co najmniej dwudziestu nie ma dnia, by media nie opublikowały choć jednej informacji o niej, jej dzieciach, spacerach, zakupach czy zwrotach akcji w sądowych bataliach z byłym mężem. Angelina Jolie nie kryje, że chciałaby żyć bez fleszy, ale wykorzystuje sławę do czynienia dobra. „Moje ciało wiele przeszło przez ostatnią dekadę. Mam zarówno widoczne, jak i niewidoczne blizny” – przyznaje. Do kin wchodzi właśnie film „Maria Callas”, w którym wciela się w rolę światowej sławy sopranistki. „Łączy nas samotność i etyka pracy” – przyznaje.

Angelina Jolie przyszła na świat 4 czerwca 1975 roku w rodzinie aktorów. Jest córką Marcheline Bertrand i Jona Voighta. Od piątego roku życia, po separacji rodziców, wychowywała ją mama, mieszkały w Los Angeles, gdzie dziewczynka uczyła się w Lee Strasberg Theatre and Film Institute, a później w Beverly Hills High School.

Angelina nienajlepiej wspomina szkolne czasy, jak mówi, rówieśnicy krytykowali jej nadmierną chudość, aparat ortodontyczny i skromne ubrania. Towarzyszyły jej myśli depresyjne i samobójcze, które nasiliły się po nieudanych próbach bycia modelką. Kompleksy i niska samoocena sprawiły, że zaczęła się okaleczać. „Z jakiegoś powodu rytuał nacinania się i uczucie bólu były dla mnie w jakiś sposób lecznicze, może dawało mi poczucie, że żyję, uczucie pewnego rodzaju wolności” – wspominała jako dorosła kobieta. Jako nastolatka fascynowała się subkulturami, interesował ją punk i gotyk, farbowała włosy i eksperymentowała z piercingiem. Upodobanie do tatuaży zostało z nią na długo, jak obliczono, obecnie ma ich 13.

Choć wychowywała ją gównie matka, z ojcem miała regularne kontakty zawodowe i to dzięki niemu trafiła przed kamerę. Zadebiutowała w filmie „Szukając wyjścia” (1982), do którego ojciec tworzył scenariusz. Później spotkali się na planie jeszcze kilkakrotnie, wspólnie wystąpili w filmie „Lara Croft: Tomb Raider” (2001). Ich relacje były jednak dalekie od ideału: „Nie rozmawiam z ojcem. Nie czuję do niego nienawiści. Nie wierzę jednak, że ktoś należy do rodziny tylko ze względu na krew” – mówiła po latach, kiedy adoptowała jednego ze swoich synów. Jon Voight nie pozostawał jej dłużny – publicznie opowiadał w mediach o jej problemach emocjonalnych.

Przed ukończeniem 18. roku życia Angelina próbowała swoich sił jako modelka, występowała w teledyskach, zagrała też w kilku sztukach teatralnych. By wzmocnić warsztat, w wieku 16 lat trafiła do szkoły aktorskiej Lee Strasberga. Zagrała też w studenckich produkcjach filmowych swojego brata i podjęła wieczorowe studia filmowe na Uniwersytecie Nowojorskim. Na planie „Hakerów” (1995), swojej pierwszej hollywoodzkiej produkcji, poznała pierwszego męża Jonny’ego Lee Millera. Małżeństwo nie wytrzymało próby czasu: „Wszystko sprowadza się do wyczucia czasu. Myślę, że [Miller] jest najlepszym mężem, jakiego dziewczyna może sobie wymarzyć. Zawsze będę go kochała, ale byliśmy po prostu za młodzi” – tłumaczyła po latach.

Jej kariera nabrała tempa dzięki udziałowi w biograficznym filmie „George Wallace” (1997). Rola żony tytułowego bohatera przyniosła jej Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Podczas zdjęć do „Zmęczenia materiału” (1999) poznała swojego drugiego męża, starszego o dwie dekady aktora i muzyka Billy’ego Boba Thorntona. Ten związek także nie wytrzymał próby czasu. „Mnie również to zaskoczyło, ponieważ w ciągu jednej nocy całkowicie się zmieniliśmy. Jednego dnia się kochaliśmy, a następnego już nic nas nie łączyło. Wiem, że to straszne, ale… wydaje mi się, że to się może zdarzyć, gdy jesteś zaangażowany, choć jeszcze do końca nie znasz samego siebie” – wspominała.

Produkcje filmowe, takie jak „Gia” (1998), „Hells Kitchen” (1998), „Gra w serca” (1998) czy „Kolekcjoner kości” (1999) ugruntowały jej pozycję na scenie filmowej, choć nie wszystkie z tych ról miały entuzjastyczne recenzje. Dopiero rola w filmie „Lara Croft: Tomb Raider” (2001) przyniosła jej światową sławę. By wcielić się w postać Lary, musiała przejść intensywny kurs sztuk walki, nauczyć się używać broni i opanować brytyjski akcent. Film odniósł sukces kasowy, a aktorka nieformalny tytuł najseksowniejszej na świecie.

Dwa lata później powstał sequel tego filmu, który nie był już takim sukcesem jak pierwsza część. Skrytykowano też grę Angeliny, nominując ją do nagrody Złotej Maliny. Także kolejne role aktorki – „Bez granic” (2003), „Złodziej życia” (2004), „Sky kapitan i świat jutra” (2004) czy „Aleksander” (2004) zbierały różne opinie. Jednak za film „Przerwana lekcja muzyki” (2000) otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Drugą nominację do Oscara dostała za rolę w filmie „Oszukana” (2008).

W filmie „Pan i pani Smith” w rolę męża tytułowej bohaterki wcielił się Brad Pitt. Szybko stali się parą także w życiu, a ich związek był chyba najskrupulatniej analizowanym przez media w ostatnich dekadach. Choć kolejne produkcje z udziałem aktorki, m.in. „Cena odwagi” (2007), „Ścigani” (2007) przyniosły jej wiele dobrych recenzji i nominacje do nagród, to jednak rola żony Brada okazała się być najważniejszą. Warto też wspomnieć o wspaniałych rolach dubbingowych – Angelina Jolie użyczyła głosu Tygrysicy w „Kung Fu Panda”.

Od wejścia w związek z Bradem Pittem jej życie, wybory i upodobania są na nieustannym celowniku mediów. Zaczęło się od obyczajowego skandalu, bo romans z Bradem Pittem stał się przyczyną głośnego rozwodu aktora z Jennifer Aniston. „Ponieważ mój własny ojciec zdradzał matkę, bycie w intymnych stosunkach z żonatym mężczyzną uważam za niewybaczalne. Gdybym coś takiego zrobiła, nie mogłabym rano spojrzeć w lustro. To nie w porządku rozbijać małżeństwo” – Angelina próbowała bronić się przed oskarżeniami.

Kolejne odsłony romansu a później małżeństwa, określono żartobliwie tytułem „Brangelina”. Medialne spektakle towarzyszyły kolejnym narodzinom i adopcjom ich dzieci, których mają w sumie sześcioro. Równie spektakularne zainteresowanie towarzyszyło ich ślubowi, który wzięli w 2014 roku po latach bycia w związku a także, ogłoszonemu dwa lata później, rozwodowi pary. Pozew złożyła Angelina, powołując się na „niemożliwe do pogodzenia różnice”. Głośny i trwający długie lata rozwód także był pożywką dla wielkich tytułów. Bardzo medialne były i są zresztą cały czas kolejne odsłony ich sądowych sporów o opiekę nad dziećmi czy majątek.

Angelina Jolie ze swoimi dziećmi / gettyimages

Angelina Jolie wykorzystuje swoją popularność do niesienia dobra. Jest swego rodzaju ‘instytucją dobroczynną’. W działalność humanitarną zaangażowała się w 2001 roku, kiedy podczas kręcenia scen do „Lary Croft: Tomb Rider” po raz pierwszy odwiedziła Kambodżę. Konfrontacja z ogromną biedą i fatalnymi warunkami życia skłoniły ją do organizowania misji humanitarnych do tego kraju, ale także do Sierra Leone, Tanzanii, Pakistanu i Afganistanu. Za jej zaangażowanie w niesienie pomocy wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych ds. uchodźców mianował ją Ambasadorem dobrej woli: „Nie możemy się zamknąć na informacje i ignorować faktu, że miliony ludzi cierpią. Po prostu chcę pomóc. Nie wierzę, że tylko ja tak czuję. Wydaje mi się, że wszyscy chcemy sprawiedliwości i równości, szansy na to, by życie nabrało sensu. Wszyscy chcielibyśmy wierzyć, że gdy my będziemy w złej sytuacji, ktoś nam pomoże” – mówiła przyjmując wyróżnienie.

W kolejnych latach obejmowała wsparciem ludzi z wielu zapalnych miejsc na świecie – odwiedzała obozy dla uchodźców w Tajlandii i Ekwadorze, finansowała uciekinierów z Sudanu. Bezpośrednia pomoc potrzebującym z czasem przeniosła się na polityczne salony.

Gwiazda bierze udział w Światowym Forum Ekonomicznym w Davos i lobbuje wśród polityków. „Choć wiele bym dała, aby móc nie przyjeżdżać do Waszyngtonu, to jest to miejsce, w którym można zdziałać najwięcej” – mówiła, ogłaszając w 2005 roku projekt założenia National Center for Refugee and Immigrant Children, organizacji, która wspiera uciekinierów starających się o azyl. Angażuje się także w działania innych organizacji dobroczynnych wspierających edukację dzieci z krajów, gdzie trwają konflikty wojenne. W 2022 roku angażowała się w pomoc dla ogarniętej wojną Ukrainy, odwiedziła nawet wolontariuszy wojennych we Lwowie.

Joli i Pitt przez całe lata byli uważani za najbardziej pożądanych promotorów marek na świecie. Rozpoznawalność Jolie przez Amerykanów w 2006 roku sięgnęła ponad 80 proc. Aktorka przez lata wygrywała plebiscyty na najpiękniejszą kobietę świata, symbol seksu wszech czasów czy rankingi najbardziej wpływowych ludzi na świecie. W 2009 roku trafiła nawet za to do Księgi Rekordów Guinessa.

Światowe media z dużą gorliwością analizują skuteczność Jolie a zwłaszcza jej wpływ na zachowania ludzi. Jej Lara Craft znalazła tysiące naśladowczyń, za standard piękna uznano jej pełne usta. Wiele naśladowczyń znalazły też jej decyzje dotyczące zdrowia.

Kiedy w 2013 roku dowiedziała się, że jest nosicielką mutacji genu BRCA1, zdecydowała się dokonać podwójnej mastektomii, co stało się przyczynkiem do ogólnoświatowej dyskusji na temat zagrożenia chorobami nowotworowymi. „Moja matka walczyła z rakiem przez blisko dekadę i zmarła w wieku 56 lat. Zdążyła poznać pierwsze ze swoich wnucząt i trzymać je w ramionach. Ale moje inne dzieci nigdy nie będą miały szansy jej poznać i doświadczyć jej miłości i wdzięku” – napisała w oświadczeniu dla mediów.

Aktorka publicznie dzieli się swoimi doświadczeniami zdrowotnymi. Nie jest tajemnicą, że od najmłodszych lat cierpiała na epizody depresyjne, a zaburzenia somatyczne towarzyszyły jej w wielu trudnych sytuacjach życiowych. „Moje ciało wiele przeszło przez ostatnią dekadę – szczególnie przez ostatnie cztery lata. Mam zarówno widoczne, jak i niewidoczne blizny. Z tymi niewidocznymi trudniej walczyć. […] Życie obiera różne drogi. Czasami ktoś nas krzywdzi, a czasami sama decydujesz się żyć w bólu, nie możesz być wolna tak, jakbyś tego chciała. Teraz czuję, że krew wraca do mojego ciała” – mówiła kilka lat temu w wywiadzie dla „Harper’s Bazaar”.

Po trzech latach przerwy Angelina Jolie trafiła na okładki mediów nie za sprawą swojego życia osobistego, ale wyjątkowej roli filmowej. W filmie „Maria Callas” stworzyła zachwycającą kreację głównej bohaterki, grecko-amerykańskiej sopranistki, która u schyłku życia rozlicza się ze swoją burzliwą przeszłością. By być przekonującą, aktorka przez wiele miesięcy uczyła się włoskiego i hiszpańskiego, a także brała lekcje śpiewu operowego: „Nie wiem, czy kiedykolwiek poczułam, że udało mi się opanować śpiew operowy, ale na pewno jestem wdzięczna za to, co przeszłam. Kiedy już zaśpiewałam, płakałam z radości. Każdy z nas wie, jak to jest tłamsić w sobie uczucia bólu, straty. Chodzimy wtedy ze ściśniętym żołądkiem i szybciej bije nam serce. Rzadko jesteśmy w stanie wyrzucić z siebie te emocje, a śpiew operowy powoduje, że zaczyna się to wszystko zamieniać na dźwięki” – mówiła aktorka w wywiadzie dla magazynu „Pani”.

Jolie przyznaje, że utożsamia się z graną przez siebie bohaterką: „Łączy nas samotność. Nie chcę zbytnio się nad tym rozwodzić, bo to dość osobiste sprawy, ale tym, co mamy ze sobą wspólnego, są niewątpliwie samotność i etyka pracy. Można powiedzieć o mnie wiele rzeczy, ale z całą pewnością jestem pracowita. Nie jestem doskonała, ale bardzo ciężko pracuję, tak jak ona i jestem tak samo surowa wobec siebie. Myślę, że na tym polu mogłybyśmy się porozumieć” – wyznała w magazynie „People”.

W Polsce film wszedł na ekrany kin 7 lutego 2025. Jego światowa premiera odbyła się w sierpniu 2024 roku podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Publiczność nagrodziła aktorów i twórców ośmiominutowymi owacjami na stojąco. Krytycy nie mają wątpliwości, że Angelina Jolie zapracowała na drugiego Oscara.

W czerwcu gwiazda będzie świętować 50. urodziny. „Jestem bardzo podekscytowana! W zasadzie odkąd skończyłam 49 lat, cały czas mówiłam, że jestem prawie pięćdziesięciolatką. Moja mama umarła, kiedy miała 56 lat. Zaczęła chorować, kiedy miała czterdzieści kilka. Napawa mnie radością perspektywa, że będę mogła żyć, mając pięćdziesiąt kilka lat, a może nawet dobić do sześćdziesiątki. Czuję się szczęściarą. Uważam też za szczęście fakt, że wytrwałam w zdrowiu do teraz. Im więcej mam lat, tym lepiej czuję się ze sobą. Dziś jestem znacznie spokojniejsza niż w młodości” – przyznaje w wywiadzie dla magazynu „Pani”.

Jak ocenia w innych wywiadach, gdyby jeszcze raz miała wybierać zawód, na pewno nie zostałaby aktorką. Jak zapowiada, kiedy jej dzieci osiągną pełnoletniość i nie będzie już musiała mieszkać w pobliżu ich ojca, wyprowadzi się do Kambodży, gdzie wiele lat temu kupiła dom. „Będę się stąd ruszać, kiedy tylko będę mogła. Chciałabym spędzać więcej czasu w moim domu w Kambodży […] Czuję się tam jak w drugim domu. Dzieci mają tu bliskie więzi ze sobą, wiele z nich to ich najlepsi przyjaciele. Maddox (syn aktorki) jest szczęśliwy, że wrócił do swojego kraju” – aktorka przyznaje, że życie w Los Angeles nie jest łatwe, bo na każdym kroku towarzyszą jej paparazzi.