Kate i Helen Richardson-Walsh: Bycie innym jest dobre i powinno być celebrowane

Kate i Helen Richardson-Walsh to pierwsza lesbijska para kobiet, która zdobyła złoty medal olimpijski oraz pierwsza para małżeńska od 1900 roku, która zdobyła medale podczas gry w jednej drużynie. Dorastały razem na hokejowych boiskach i wielokrotnie reprezentowały Wielką Brytanię w najważniejszych rozgrywkach świata. – Gdy podczas treningu Helen zdobywa popisowy gola dzięki mojej pomocy, nasz trener śmieje się, że od ślubu komunikujemy się telepatycznie – żartuje Kate.

Hokej od zawsze 

Kate Louise Richardson-Walsh urodziła się 9 maja 1980 roku w Withington. W wieku 11 lat grała już pod okiem trenerów w klubach Didsbury Greys i Hightown Hockey. W 14 roku życia jest talent docenili trenerzy narodowej drużyny młodzików, później dołączyła do Aquinas College w Stockport, by po kilku latach intensywnych treningów razem z drużyną narodową wyjechać na igrzyska olimpijskie do Sydney. Od 2003 roku do przejścia na emeryturę w 2016 roku była kapitanem brytyjskiej drużyny. Była  najczęściej wystawianą zawodniczką w rozgrywkach międzynarodowych.  Reprezentowała Wielką Brytanię 375 razy, zdobywając łącznie 19 medali i 49 goli.

Kate Richardson -Walsh
źródło: GettyImages

Helen Richardson-Walsh urodziła się w Hitchin w Hertforshire i dorastała w Nottingham. W wieku 7 lat dołączyła do drużyny hokejowej West Bridgford. Uczęszczała do szkół w Weston Super-Mare i West Bridgford a później w South Nottingham College. W 2000 roku rozpoczęła studia związane z biologią człowieka na Aston University, ale zrezygnowała z nich ze względu na sport. Po raz pierwszy wzięła udział w rozgrywkach międzynarodowych w 1999 roku. Miała wtedy 17 lat. Rok później weszła w skład drużyny narodowej na Igrzyska Olimpijskie w Sydney. Była najmłodszą brytyjską zawodniczką na igrzyskach olimpijskich w historii. W czasie czynnej kariery czterokrotnie reprezentowała swój kraj podczas letnich igrzysk olimpijskich, rywalizacjach o Światowy Puchar Hokeja i Igrzysk Wspólnoty Narodów.

Kate i Helen Richardson-Walsh kwiecień, 2018, Londyn,
(Photo by Jeff Spicer/Getty Images for BT Sport Industry Awards)

Sukcesy i kontuzje

W 2012 roku, podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie, Kate Louise Richardson-Walsh doznała kontuzji podczas meczu przeciwko japońskiej drużynie. Przypadkowe uderzenie kijem w twarz i złamanie szczęki wywołało serię międzynarodowych komentarzy zwiastujących koniec jej kariery. Opuściła jednak tylko trzy mecze i po operacji wróciła do gry. Po wygranej w meczu z Chinami jej drużyna zdobyła wtedy brązowy medal. Zwieńczeniem serii sukcesów sportowych było złoto podczas igrzysk w Rio de Janeiro w 2016 roku. Potem Kate przeszła na emeryturę.

Kate Richardson-Walsh, (Photo by Ady Kerry/PA Images via Getty Images)

Kontuzje nie ominęły też Helen Richardson-Walsh. Po rozgrywkach mistrzostw świata w 2002 roku przeszła przez trzy operacje kostki i była zmuszona zawiesić swoją karierę sportową na dwa lata. Do gry wróciła w 2004 roku. Jej drużyna zdobyła brązowe medale podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów w 2006 i 2010 roku. Po kontuzji Kate Walsh w 2012 roku Helen objęła stanowisko kapitana drużyny.

W 2013 i 2014 roku Helen przeszła dwie operacje związane z dyskopatią kręgosłupa. Pomimo wytężonej pracy i treningów, musiała zrezygnować z gry podczas Mistrzostw Świata w 2014 roku.

„Nie mam pojęcia kiedy dojdę do fazy akceptacji. Na razie waham się między gniewem, targowaniem się i depresją, więc nie za fajnie się teraz koło mnie kręcić” – napisała z rozpaczą na swoim blogu.

W 2015 roku wróciła do gry jako członkini drużyny, która wygrała Mistrzostwa EuroHockey. W 2016 roku była częścią zespołu, który zdobył złoty medal olimpijski podczas rozgrywek w Rio. W momencie przejścia na emeryturę była 5 najczęściej wystawianą zawodniczką rozgrywek międzynarodowych w historii Wielkiej Brytanii.

Para na boisku

W 2008 roku Kate zerwała zaręczyny z Brettem Gerrardem, byłym kapitanem brytyjskiej męskiej drużyny hokejowej. Potem zdecydowała się związać z Helen. W 2013 roku wzięły ślub w obecności swojej drużyny. „Nasz związek jest tak normalny w ich oczach. To bardzo miłe, że możemy sobie trochę o tym pożartować. Gdy podczas treningu Helen zdobywa popisowy gola dzięki mojej pomocy, nasz trener śmieje się, że od ślubu komunikujemy się telepatycznie” – tłumaczy Kate.

Kate i Helen przyznają, że mogą być dla siebie ostrzejsze niż dla reszty zespołu. „Zawsze więcej wymagasz od osób, które najlepiej znasz” – tłumaczą. Przez cały okres swojego związku do momentu przejścia na emeryturę obydwie bardzo dbały o oddzielenie pracy od domu. „Jesteśmy parą, kochamy się i tak się składa, że gramy w jednej drużynie” . Obydwie bardzo przeżyły, kiedy Helen musiała zrezygnować z udziału w rozgrywkach o Puchar Świata w 2014 roku. „Kiedy ktoś przechodzi przez kontuzję, jest testowany do granic możliwości. Jesteś pod mikroskopem mentalnie i fizycznie, kiedy jest to długoterminowa sprawa która może wpłynąć na resztę twojego życia czy powrót do sportu”.

Kate i Helen to pierwsza lesbijska para kobiet, która zdobyła złoty medal olimpijski oraz pierwsza para małżeńska od 1900 roku, która zdobyła medale podczas gry w jednej drużynie.

Kate i Helen Richardson-Walsh (Photo by John Walton/PA Images via Getty Images)

„Mam nadzieję, że jest więcej takich par jak my. Farbujesz włosy na blond albo na brąz, jesteś z mężczyzną albo z kobietą. Jakie to ma znaczenie? Kochasz kogo kochasz i tyle. Jestem dumna z faktu, że dorastałam dookoła hokeja, który łączy różne etniczności, religie i seksualności” – podkreśla Kate.

Obydwie zabierały także głos w sprawie presji, jaką czują kobiety we współczesnym społeczeństwie. „Nasza drużyna z Rio to 31 kobiet. Wszystkie pochodzimy z różnych środowisk, jesteśmy różnych rozmiarów i kształtów. Lubimy różne rzeczy, pochodzimy z różnych miejsc, mamy różne orientacje seksualne. Dywersyfikacja jest normalna, bycie innym jest dobre i powinno być celebrowane.”