Czym jest łokieć golfisty?

Łokieć golfisty, jak sama nazwa wskazuje w zdecydowanej większości jest przypadłością występującą u golfistów. Jest to zespół objawów bólowych pojawiających się w szczególności po wewnętrznej stronie łokcia. Pomimo nazwy, może dotyczyć także osób trenujących tenisa, squasha, badmintona, piłkę ręczną lub osób, które często wykonują powtarzalny ruch, np. osoby wykonujące określone prace fizyczne (malarz, stolarz). Jakie dokładnie są przyczyny i objawy łokcia golfisty? Jak można leczyć lub rehabilitować tą przypadłość?

Łokieć golfisty – przyczyny

Łokieć golfisty jest schorzeniem pojawiającym się w wyniku wielokrotnego powtarzania podobnego lub tego samego ruchu, który obciąża te same mięśnie. Dokładniej przyczyną powstawania łokcia golfisty jest przeciążenie mięśni ręki. Przeciążenie to dotyczy mięśni takich, jak: zginacz promieniowy nadgarstka, zginacz łokciowy nadgarstka, mięsień nawrotny obły. Nadwyrężenie tych mięśni wywołuje zaburzenia w budowie ścięgien – tworzenie się nerwów i naczyń krwionośnych. Przy ucisku tych miejsc odczuwany jest silny ból. Do tego schorzenia może doprowadzić np. wykorzystywanie zbyt ciężkiej rakiety podczas gry lub praca wymagająca utrzymywania przez długi czas tej samej pozycji (np. praca stomatologa). Przypadłość ta najczęściej pojawia się pomiędzy 35 a 55 rokiem życia i zdecydowanie częściej występuje u mężczyzn.

Łokieć golfisty – objawy

Najbardziej typowym i charakterystycznym objawem łokcia golfisty jest ból wewnętrznej strony łokcia oraz środkowej. Często nie jest to jedynie ból miejscowy, ale również promieniujący aż do dłoni i palców. Dodatkowo może pojawić się nadwrażliwość na dotyk w bolesnych okolicach oraz uczucie zesztywnienia łokcia. Uczucie zesztywnienia najbardziej uciążliwe jest tuż po przebudzeniu lub po dłuższym czasie unieruchomienia ręki. Sama intensywność odczuwanego bólu jest kwestią bardzo indywidualną. Dolegliwość ta może być umiarkowana i możliwa do zniesienia lub wręcz przeciwnie może utrudniać normalne funkcjonowania i wykonywane pracy. W skrajnych przypadkach ból odczuwany jest nawet bez poruszania ręką. Największe dolegliwości bólowe odczuwane są podczas wykonywania ruchu chwytania, podczas dźwigania przedmiotów, ściskania dłoni, rzucania piłki czy przekręcania gałki od drzwi. Wśród odczuwanych objawów jest także mrowienie, drętwienie i ogólne osłabienie danej ręki. W wyniku tego schorzenia, osoby dotknięte nim często unikają wykonywania jakichkolwiek czynności bolesną ręką. W konsekwencji wtórnie prowadzi to do osłabienia mięśni danej ręki. 

U 30% osób zmagających się z tą dolegliwością jej pojawienie się jest nagłe i ostre. Wynika z pojedynczego wysiłku, który doprowadza do mikroskopijnego rozerwania ścięgna. W przypadku jednak aż 70% rozwój schorzenia jest przewlekły i jest wynikiem nagromadzenia wielu mikrourazów i przeciążeń. Tak “hodowane” przez dłuższy czas schorzenie prowadzi do powstawania zwpanień, miejscowej martwicy, odczynu zapalnego oraz zmian zwyrodnieniowych.

Łokieć golfisty – rehabilitacja i leczenie

Sposobów walki z łokciem golfisty jest wiele. Przede wszystkim rozpocząć należy od odciążenia bolesnej ręki z ruchu, który doprowadził do schorzenia. W tym celu warto przez pewien czas nosić na łokciu stabilizator, stosować bandaż elastyczny lub opaskę. W niektórych przypadkach, na zalecenie lekarza, konieczne jest unieruchomienie ręki przy pomocy gipsu. Uśmierzenie bólu przy łokciu golfisty mogą dać również specjalne okłady, maści oraz żele chłodzące (np. z przeznaczeniem dla sportowców) stosowane na bolesne miejsce. Okłady należy stosować kilka razy dziennie po około 20 minut. W walce z bólem stosuje się również przeciwzapalne i przeciwbólowe leki – niesterydowe leki przeciwzapalne. Lekarz może również zdecydować o zastosowaniu tzw. blokady, czyli środka przeciwbólowego lub mieszanki środka przeciwbólowego z glikokortykosteroidem. Blokada znosi odczuwanie bólu poprzez zahamowanie przewodnictwa nerwowego w miejscu występowania schorzenia. W leczeniu łokcia golfisty stosowane są również: fizjoterapia, ultradźwięki, kropterapia, elektroterapia, plastrowanie dynamiczne.