Podstawowym pytaniem z punktu widzenia uważności, a jednocześnie podstawowym ćwiczeniem jest właśnie tytułowe zapytanie: jaka jest dla ciebie ta chwila? Działa jak znak STOP – zatrzymuje i skłania do refleksji.
Naklej sobie to pytanie na lustro, komputer, lodówkę, zainstaluj na wyświetlaczu telefonu, bo to proste pytanie jest równocześnie jednym z najważniejszych, jakie może być zadane, by sprowadzić pytającego do poziomu głębszego kontaktu z samym sobą. Regularnie zadawane spowoduje, że zaczniesz orientować się w tym, co dzieje się w twoim ciele, umyśle i sercu. Co teraz czujesz? Jaka to emocja? Nazwij ją. O czym teraz myślisz? Jakie są to myśli? Przyjemne czy nieprzyjemne? Co czujesz w ciele? Jaki jest twój oddech? Długi czy krótki? Każdorazowe uświadomienie sobie myśli, emocji to krok do pełni szczerej relacji z samym sobą, a w konsekwencji do świadomych wyborów i polepszenia jakości swojego życia, a także jakości relacji z innymi.
Często ten kontakt jest zablokowany. A skoro tak, jeśli nie rozeznajemy się we własnych myślach, emocjach i uczuciach, to jak wyglądają nasze związki z innymi – w domu, w pracy? W jakiej relacji jesteśmy z otoczeniem, naturą, światem? Naszymi działaniami zbyt często powodują automatyzm, nawyki i rutynowe zachowania. Funkcjonujemy na autopilocie. Bez zastanowienia, jak roboty. Od rana do wieczora w gonitwie i pędzie. Gdzie tu czas na przeżywanie, zachwyt, spontaniczność? Gdzie przestrzeń na drugiego człowieka? Gdzie otwartość na przyjmowanie tego, co się wydarza wewnątrz nas, ale i na zewnątrz z otwartym sercem i zaciekawieniem? Działając z poziomu rutyny i przyzwyczajenia, nie dajemy sobie nawet szansy na dostrzeganie nowych szans, omijają nas fantastyczne znajomości, przepuszczamy znakomite okazje.
Gdy natomiast otwieramy się na to, co wydarza się w tej chwili, jesteśmy najczęściej zaskoczeni intensywnością doznań, które się w niej zawierają – emocje, które przeżywamy, myśli, które produkujemy, drugi człowiek, którego nagle dostrzegamy – jakbyśmy nagle zaczęli przeżywać wszystko w 3D, rzeczywistość wewnętrzna i zewnętrzna nabiera rumieńców. Ta chwila, by się zatrzymać, ten moment na pogłębiony kontakt ze sobą nie jest w dzisiejszych czasach wyborem, jest koniecznością, o ile oczywiście zależy nam w życiu na jakości przeżycia i głębi refleksji.
Zatem pozwól, że zostawię cię z pytaniem: jaka jest dla ciebie ta chwila?
Zobacz także
„Większość życia marnujemy na roztrząsanie tego, co minęło lub śnimy na jawie na temat tego, co ma dopiero nadejść. Co za koszmarna strata czasu!”
„Weź się wyluzuj!”. Tylko jak? Oto kilka rad, dzięki którym nauczysz się „odpuszczać”
Co widzimy w lustrze? Porównujemy, jak oceniają siebie kobiety i mężczyźni
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Naomi Osaka: Jestem Azjatką, jestem czarnoskóra, jestem kobietą, jestem zwyczajna, ale dobra w tenisa
„Największy lęk pandemii? To, że się skończy”. Jak introwertycy wracają do życia po izolacji?
Aurélia Blanc: Mężczyźni, którzy chcą przeciwdziałać seksizmowi, mają spore pole do popisu. I niekoniecznie muszą być aktywistami
