Phoebe Waller-Bridge: ostatnio widzimy coraz więcej kobiecego, wyrażonego w jasny sposób gniewu

– Od najmłodszych lat ciągle mówi się nam jak być dobrą i ładną dziewczynką. Później, na jednym wydechu, powtarza się, że dobrze zachowujące się dziewczęta nie zmieniają świata. Kim mam k…a być? Grzeczną rewolucjonistką? – pyta twórczyni „Fleabag” i współautorka scenariusza najnowszego „Bonda”. Przedstawiamy Phoebe Mary Waller-Bridge.

Bohaterka „Fleabag” ma około 30-tki, mieszka w Londynie i przeżywa żałobę po tragicznej śmierci swojej przyjaciółki z którą prowadziła upadającą kawiarnię pełną obrazków i figurek świnek morskich. Od pierwszych chwil widzowie mają możliwość uczestniczenia w jej pokręconym życiu, bo to raczej przed nimi, a nie swoim scenariuszowym otoczeniem jest szczera i autentyczna. Wszystkie grane przez Phoebe Waller-Bridge bohaterki mają w sobie dużo gniewu i lekceważą społeczne normy. „Na szczęście ostatnio widzimy coraz więcej kobiecego, wyrażonego w jasny sposób gniewu. Zawsze uważałam tę emocję za pociągającą”– mówi w wywiadach.

Phoebe Mary Waller-Bridge urodziła się 14 lipca 1985 roku w West London w zamożnej rodzinie o korzeniach ziemiańskich. Jej rodzice związali się jednak z innymi zawodami. Ojciec, Michael Cyprian Waller-Bridge zajmował się IT w branży finansowej, a matka, Teresa Mary pracowała w szacownej brytyjskiej firmie produkującej niegdyś broń, a obecnie wynajmującej nieruchomości. Phoebe Mary ma młodszego brata i starszą siostrę. Isobel Waller-Bridge napisała muzykę do jej seriali.

Od najmłodszych lat wiedziała, kim chce być w przyszłości: „Od zawsze chciałam być aktorką, miałam obsesję na punkcie sztuk, filmów i seriali” – mówi w wywiadach. By zrealizować te plany uczęszczała do Royal Academy of Dramatic Art w Londynie. Początki jej kariery to sztuka teatralna „The School for Scandal” z 2005 roku. Zagrała też w serialach takich jak „Bad Education”, „Glue” i  „Broadchurch”. Nie uważała jednak, by  miała dostatecznie dużo talentu. „W szkole aktorskiej towarzyszyło mi narastające przeświadczenie, że nie umiem grać. To było straszne. Bardzo ubodło moją pewność siebie. Byłam bardzo młoda, chciałam wszystkich zadowolić.”

Po ukończeniu szkoły angażowała się do krótkich produkcji, takich jak „The Reward”(2009), „Beautiful Enough” i „Meconium” (2011) i pełnometrażowych filmów „The Iron Lady”, „Man Up”, „Goodbye Christopher Robin”. Wszystko odmieniło się w 2016 roku, kiedy ukazały się seriale „Crashing” i „Fleabag”, w których zagrała główne role i była autorką scenariuszy.

Pierwowzorem dwóch serii „Fleabag” była sztuka teatralna. Waller-Bridge napisała scenariusz, zebrała pieniądze, a następnie sobie samej powierzyła rolę w monodramie, który został pokazany na festiwalu w Edynburgu.  Sztuka została zauważona przez krytyków, choć z racji obsceniczności i bezpruderyjności bohaterki nie dawano jej nadziei na większą popularność. „Fleabag” to w tłumaczeniu coś brudnego i zapchlonego. Taka była też narracja bohaterki, która bez oporów zgłębiała swoją seksualność, sposób myślenia i traktowania ludzi.

Stało się inaczej. Projektem zainteresowało się BBC TWO korzystnie inwestując w pierwszy sezon. Krótko po nim  Waller-Bridge podpisała umowę z Amazon Prime, co pozwoliło na stworzenie drugiego sezonu w 2019 roku, a seria stała się głosem kobiet jej pokolenia. „Słyszymy wszędzie: jesteś teraz najbardziej atrakcyjna, klej schnie, wyjdź na zewnątrz, korzystaj. Jest skończona ilość czasu, kiedy ktoś chce cię zerżnąć. To dziwna sprzeczność – mamy  wykorzystywać jak najwięcej z tego szybko starzejącego się ciała, ale z drugiej strony  wszystkie ostro obrywamy za bycie „puszczalskimi”.

Seria opowiada o nieuporządkowanym emocjonalnie i pełnym chaosu życiu w wielkim mieście. Bohaterka „Fleabag” z trudem radzi sobie z codziennym życiem, na problemy reaguje ucieczką w seks i alkohol. Przedstawienie skomplikowanych relacji z członkami jej rodziny, kochankami, a także seksownym księdzem granym przez Andrew Scotta wywołało mieszane reakcje publiczności. „Od najmłodszych lat ciągle powtarza się nam jak być dobrą dziewczynką,  ładną dziewczynką. Później, na jednym wydechu, powtarza się, że dobrze zachowujące się dziewczęta nie zmieniają świata. Kim mam k..wa być? Grzeczną rewolucjonistką?”

„Fleabag” bardzo szybko zyskał wierne grono widzów. Doceniono w nim przede wszystkim bezpośrednią relację, jaką główna bohaterka nawiązuje z widzami łamiąc zasadę tzw. czwartej ściany. Seria przyniosła Waller-Bridge wiele nagród, m.in. trzy nagrody Emmy, British Academy Television Award i dwa Złote Globy. Uważa się, że to jeden z najbardziej wpływowych seriali ostatniej dekady. „Niesamowite jest przyglądanie się jak ludzie starają się odnaleźć siebie we „Fleabag” – mówi aktorka w wywiadach.

Chelsea Guglielmino/Getty Images

Scenopisarski talent Phoebe Mary doceniono zlecając jej prace nad pierwszą serią kultowego serialu „Killing Eve” opartego na motywach powieści Luke’a Jenningsa. „Killing Eve” to nowe spojrzenie na klasyczną historię zawodowej zabójczyni i poszukującej jej pani detektyw z rolami Jodie Comer i Sandry Oh. Podczas pracy nad scenariuszem współpracowała z psychiatrami badającymi psychopatów. „Najbardziej interesujące są małe odpryski kobiecej psychiki.  Tylko detale różnią ten show od innych, bohaterki robią coś, czego mężczyźni w ich rolach nigdy by nie zrobili” – mówi.

Sukces „Killing Eve” , zwieńczony nagrodą Emmy, otworzył drogę do kolejnych topowych produkcji, choćby pracy nad scenariuszem do 25. filmu o Jamesie Bondzie. W „Nie czas umierać”, który ma się ukazać w listopadzie 2020 (pierwotnie premierę zaplanowano na kwiecień, ale przeniesiono z powodu koronawirusa) roku, Waller-Bridge wsparła Neala Purvisai Roberta Wade. Pojawienie się feministycznej scenopisarki w ekipie kultowej serii wywołało spore zaskoczenie, bo powszechnie wiadomo jak w Bondach pokazywane są kobiety. Wiadomo już, że wpływ młodej scenarzystki na najnowszy film nie jest przełomowy, ale dużo mówi się o tym, że kolejna odsłona serii będzie już należeć do kobiet.

W 2014 roku Phoebe Mary wyszła za mąż za Conora Woodmana, irlandzkiego prezentera i reżysera filmów dokumentalnych starszego od niej o 11 lat. W 2017 roku para zdecydowała się na separację, a rok później na rozwód. Od 2018 roku umawia się z autorem sztuk teatralnych Martinem McDonagh.