Norweska księżna Mette-Marit zmaga się ze śmiertelną chorobą

Z norweskiego dworu docierają niepokojące informacje. 45-letnia księżna Mette-Marit choruje na przewlekłą chorobę płuc. Jak poinformował pałac, księżna przeszła rozległe badania i w płucach wykryto włóknienia.

Na początku tego roku księżna uskarżała się na poważne zawroty głowy i nudności. Początkowo zarówno ona jak i lekarze podejrzewali menopauzę.

„Kiedy szybko odwróciłam głowę, mój cały świat wirował. Pociłam się i czułam przeszywający ból – byłam pewna, że to początki menopauzy” – miała powiedzieć w jednym z wywiadów dla norweskiej prasy.

Po jakimś czasie zawroty głowy miały ustąpić, ale stan zdrowia księżnej nie uległ poprawie.

Profesor Kristian Bjøro z National Hospital, który badał Mette-Marit, stwierdził, że ​​zmiany w płucach księżnej były już obserwowane od kilku lat i że rozwój choroby w tym okresie był powolny. Dodał również, że jej przypadek jest wyjątkowo rzadki, ponieważ na samoistne włóknienie płuc najczęściej chorują mężczyźni po 60. roku życia. Żona księcia Haakona jest pod obserwacją szpitala uniwersyteckiego w Oslo. Leczenie księżnej odbywa się też we współpracy z lekarzami za granicą.

Księżna wydała już oświadczenie, w którym przyznała, że jest świadoma powagi sytuacji. Jednocześnie ma nadzieję, że choroba nie przeszkodzi jej w codziennej aktywności i obowiązkach żony następcy norweskiego tronu.

„Chociaż taka diagnoza w pewnym czasie ograniczy moje obowiązki publiczne, cieszę się, że choroba została wykryta tak wcześnie. Moim celem jest nadal pracować i uczestniczyć w oficjalnych zobowiązaniach na tyle, na ile to możliwe”- mówi księżna.

Samoistne włóknienie płuc – co to jest?

Samoistne włóknienie płuc to bardzo tajemnicza choroba, o której wciąż nie wiadomo zbyt wiele. Kryteria rozpoznania są niejednoznaczne. W początkowym przebiegu samoistne włóknienie płuc objawia się dusznością, zmęczeniem i kaszlem, przez co często jest mylone z innymi chorobami płuc lub niewydolnością krążenia. U chorych dochodzi do uszkodzeń komórek nabłonka pęcherzyków płucnych i nieodwracalnego włóknienia tkanki śródmiąższowej. W efekcie wymiana gazowa jest zaburzona, przez co dochodzi do niewydolności oddechowej.

Większość leków stosowanych dotychczas w SWP była nieskuteczna, a nawet szkodliwa. Jedynymi substancjami, które nieco zmniejszają tempo rozwoju choroby, są pirfenidon i nintedanib. Zdiagnozowani pacjenci z tą chorobą żyją od trzech do pięciu lat.

Norweska księżna Mette-Marit – co o niej wiemy?