Mezomorfik – kto to jest, cechy, dieta i trening dla mezomorfika

Endo-, ekto- czy mezomorfik to określenia trzech somatotypów, które stworzył amerykański psycholog William H. Sheldon. W porównaniu do ektomorfika i endomorfika mezomorfik jest najmniej charakterystyczny, a jednocześnie – najmniej problematyczny dla właściciela tego rodzaju sylwetki. Jak rozpoznać mezomorfika i czy musi przestrzegać specjalnej diety?

Mezomorfik – kto to?

Mezomorfik jest jednym z trzech somatotypów wyróżnionych przez W. H. Sheldona. Dwa pozostałe to endomorfik i ektomorfik. Autor typologii dokonał tej klasyfikacji na podstawie predyspozycji organizmu do gromadzenia tkanki tłuszczowej, rozbudowy mięśni oraz tempa metabolizmu. Ponadto, zdaniem Sheldona, somatotypy odpowiadają także za temperament człowieka i cechy jego charakteru. Skrótową charakterystykę somatotypów przedstawia poniższa tabela:

Jak widać w powyższej tabeli, mezomorfik ma optymalne warunki do uprawiania wszelkiego rodzaju sportów i kształtowania sylwetki. Jest to najmniej kłopotliwy somatotyp, ponieważ jego posiadacz nie musi czynić żadnych starań, aby wyglądać dobrze. Mezomorfik nie potrzebuje ani intensywnych ćwiczeń, ani restrykcyjnych diet.

Należy jednak pamiętać, że ekto-, endo- i mezomorfik to jedynie pewne schematy ułatwiające zaklasyfikowanie konkretnej osoby do któregoś z nich. W rzeczywistości trudno spotkać osobę, która byłaby w 100 proc. ekto-, endo- czy mezomorfikiem. Większość łączy w sobie cechy ekto- i mezomorfika albo endo- i mezomorfika.

Cechy mezomorfika

Typ sylwetki mezomorfika to najkrócej mówiąc: litera V w przypadku mężczyzn (szerokie ramiona, umięśniona klatka piersiowa, zwężona talia) i klepsydra w przypadku kobiet (pełen biust i biodra, wyraźne wcięcie w talii). Jak rozpoznać mezomorfika? U tego somatotypu można znaleźć następujące cechy:

• szerokie plecy o wyraźnie zarysowanych mięśniach,
• szeroka, umięśniona klatka piersiowa (u mężczyzn),
• długa klatka piersiowa w stosunku do brzucha,
• kościste, masywne nadgarstki,
• wyraźnie zarysowana talia,
• płaski, umięśniony brzuch,
• zaokrąglone pośladki,
• umięśnione uda,
• wyraźnie zaznaczony mięsień brzuchaty łydki.

Dieta mezomorfika

Mezomorfika cechuje optymalny metabolizm. W przypadku tego somatotypu nie trzeba się obawiać odkładania kalorii w tkance tłuszczowej. Zapotrzebowanie kaloryczne ustala się standardowo, a więc uwzględniając wzrost, wagę i prowadzony tryb życia, a także liczbę i intensywność treningów.

Mezomorfik wymaga zbilansowanej diety. Za taką przyjmuje się dostarczanie kalorii w następujących proporcjach:

• węglowodany – 40 proc.,
• białka – 30 proc.,
• tłuszcze – 30 proc.

Dzięki dobremu metabolizmowi mezomorfik może od czasu pozwolić sobie na odskocznię w codziennej diecie. Bez konsekwencji może jednego dnia dostarczyć organizmowi dużo więcej kalorii niż na co dzień (np. objadając się na bankiecie), by innym razem „zapomnieć” na cały dzień o regularnych posiłkach (np. w czasie podróży).

Mezomorfik – zasady odżywiania

Mezomorfikowi wystarczy zwykła, zbilansowana dieta. Nie trzeba dostarczać organizmowi większych niż przeciętne porcji węglowodanów czy białek. Należy skupić się przede wszystkim na przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów oraz mikroskładników. W diecie mezomorfika ważne są witaminy i minerały, które usprawniają pracę mięśni i wszystkich narządów.

Dla tego somatotypu sprawdzą się uniwersalne zasady zdrowego odżywiania – ograniczenie fastfoodów, wysokoprzetworzonej żywności, napojów słodzonych i słodyczy. Na pewno nie zaszkodzi zamiana jasnego pieczywa na ciemne i spożywanie chudego białka.

Mezomorfik – trening

Dla mezomorfika optymalne jest połączenie treningów siłowych z treningami cardio. Trening cardio może być wykonywany kilka razy w tygodniu w celu utrzymania w dobrej kondycji układu krwionośnego. Aby zwiększyć wydolność organizmu, warto wybrać bieganie, zwłaszcza jeśli często pozwala się sobie na odstępstwa od diety.

Mezomorfik a trening FBW

Mezomorfikom poleca się treningi FBW (Full Body Workout). Ten typ treningu pozwala na jednoczesne uzyskanie kilku efektów: rozbudowę masy mięśniowej, redukcję tkanki tłuszczowej i poprawę kondycji. Poniżej podstawowe zasady treningu FBW:

• podczas treningu ćwiczone są wszystkie partie mięśniowe (nogi, klatka piersiowa, grzbiet, barki, brzuch),
• podczas jednego treningu należy ćwiczyć mięśnie od największych do najmniejszych,
• koniecznym elementem treningu jest stretching.

W przypadku treningu FBW liczba serii i powtórzeń serii zależy od celów, jakie chcemy osiągnąć. Ważne, żeby podczas wykonywania ćwiczeń się nie przeforsować.

Źródła:

1. P. Catudal, C. Stacey, Just Your Type: The Ultimate Guide to Eating and Training Right for Your Body Type. NY: DaCapoPress, 2019 r.
2. J. Charzewski, H. Milicer (red.),  Zarys antropologii dla studiujących wychowanie fizyczne, wyd. AWF Warszawa, 1986 r.