Barbara Kruger: Twoje ciało to pole bitwy

W swoich pracach łączy metale, tkaniny i gazetowe reprodukcje. Kolaże wykorzystuje do propagowania idei feministycznych i społecznych. „Chcę zaprosić kobietę na widownię pełną mężczyzn” – tłumaczy artystka. Swój artystyczny styl zbudowała na krytyce konsumpcjonizmu.

Barbara Kruger urodziła się 26 stycznia 1945 roku w New Jersey. Jej rodzice należeli do klasy średniej – ojciec pracował jako technik w Shell Oil, matka była sekretarką. Barbara rozpoczęła naukę na Uniwersytecie w Syrakuzach w 1964 roku, ale wkrótce przeniosła się do nowojorskiej Szkoły Designu Parsona. W tym czasie zaczęła budować swoją markę – projektowała dla wydawnictw książkowych i prasowych, pracowała jako edytorka oraz dziennikarka dla Conde Nast Publications, „Mademoiselle”, House and Garden.

Tworzone przez nią w tamtym czasie duże konstrukcje naścienne z koralików, wełny, cekinów i pór, były inspirowane pracami innych feministek z tego okresu. Część z jej dzieł zostało wystawionych przez Marcię Tucker w Whitney Biennial w Nowym Jorku. Kruger była jednak niezadowolona z efektów swojej pracy i przestała tworzyć.

W drugiej połowie lat 70-tych ub. w. Kruger przeprowadziła się na drugi koniec kraju, do Kalifornii, gdzie prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Kalifornijskim. W 1977 roku zaczęła na poważnie zajmować się fotografią architektury, dwa lata później przyniosło jej to książkę „Picture/Readings”.

W późniejszych latach zaczęła łączyć ze sobą fotografię i elementy architektoniczne tworząc kolaże z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Większość jej prac to monochromatyczne fotografie z szeregiem sloganów i napisów dotyczących konsumpcjonizmu, feminizmu i  indywidualizmu. Pokazała je po raz pierwszy w Centrum Sztuki Współczesnej P.S. 1 w Long Island w Queens w 1979 roku. Cztery lata później prace zostały wystawione w Instytucie Sztuk Współczesnych w Londynie.

„Wiesz, dlaczego język manifestuje się w mojej pracy tak a nie inaczej? Bo rozumiem krótkie okresy skupienia odbiorców”

Dwie z jej najbardziej znanych prac zostały wykonane ze zdjęć wyciętych z magazynów. „I shop therefore I am” (Kupuję, więc jestem) z 1987 roku nawiązywało do tzw. „Reaganomics”, było ironiczną reakcją na politykę konserwatywnego prezydenta Ronalda Reagana.

Praca Barbary Kruger / Fot. Robert Alexander/Getty Images

„Your body is a battleground” (Twoje ciało to pole bitwy) wzywało do wzięcia udziału w marszu kobiet w Waszyngtonie w 1989 roku i walki z ówczesnymi zmianami w prawie antyaborcyjnym. Kolaż ten przedstawia twarz kobiety podzieloną na dwie części przedstawione w pozytywie i negatywie. Praca jest czarno-biała, czerwone tło znajduje się pod napisami. Choć kolaż powstał 30 lat temu, do tej pory wykorzystywany jest w kontekście walki o prawa kobiet.

Inne bardzo znane slogany Barbary Kruger to „Your fictions become history” (Twoja fikcja staje się historią), „Who prays loudest? Who laughs last?” (Kto modli się najgłośniej? Kto się śmieje ostatni?) oraz „You are not yourself” (Nie jesteś sobą) napisane na zdjęciu kobiety przeglądającej się w rozbitym lustrze.

„Myślę, że staram się łączyć kwestie władzy, seksualności, pieniędzy, życia i śmierci. Siła to najbardziej wolny element społeczeństwa, może obok pieniędzy, ale oba nakręcają się wzajemnie”

Od lat 90-tych Kruger eksperymentuje z wykorzystaniem dźwięku i  wideo. W 1999 roku Muzeum Sztuki Współczesnej w Los Angeles stworzyło wystawę jej prac z różnych dekad. Kruger zaprojektowała na jej potrzeby 15 billboardów.

Barbara Kruger napisała wiele artykułów dotyczących spraw społecznych, kreowania tożsamości konsumentów przez media, seksu, ekonomii i sposobów  tworzenia reklam. Trafiła na łamy „The New York Timesa”, „The Village Voice”, „Esquire” oraz „Art Forum”.

„Myślę, że ludzie muszą prowadzić małe wojny i wojenki. Muszą demonizować ludzi, z którymi się nie zgadzają, albo którzy im zagrażają. Tylko ta ideologiczna struktura debat mnie przeraża”

Artystka nadal angażuje się w różne projekty społeczne. Niedawno zaprojektowała wzór dla 50 000 kart nowojorskiego metra z napisami „Who is silent? Who speaks?” (Kto milczy, kto mówi?) oraz „Whose hopes? Whose fears?” (Czyje nadzieje i czyje lęki?). Jak wyjaśniła, chciała skłonić ludzi do refleksji w miejscach, w których zazwyczaj tego nie robią.

Elizabeth Chambers, Barbara Kruger i Armie Hammer w Hammer Museum w Los Angeles, Kalifornia. / fot. Stefanie Keenan/Getty Images

W 2016 roku Kruger zaprojektowała okładkę specjalnego wydania „New York Magazine” związanego z wyborami prezydenckimi. Zdecydowała się na zbliżenie twarzy Donalda Trumpa z dużym czerwonym napisem „LOOSER” (przegrany/frajer).

„Moja praca nie jest związana z tym, co się dzieje na świecie, ale tym, co już się działo w przeszłości i będzie dziać się nadal. Oto świat. Nikogo nie powinien dziwić Trump, Brexit czy białe łzy”

Styl stworzony przez Barbarę Kruger żyje własnym życiem. Grafiki inspirowane jej techniką, naśladujące czcionki i kolorystykę, wykorzystywane są w wielu współczesnych reklamach. Artystka z tym nie walczy, niestrudzenie tworząc kolejne prace krytykujące stereotypy konsumpcjonizmu.