Dawno już nie pisałam o designie konceptualnym, którego forma jest nie tylko użyteczna, ale też piękna, dziwna lub nowatorska. Wystarczyło jednak rozejrzeć się wśród designerskich nowinek, by napotkać Xylinum – w całości biodegradowalne krzesło, którego pokrycie stanowi materiał przyszłości: utkana przez bakterię xylinum błona przypominająca celuloidową.
Krzesło autorstwa Jannis Hülsen to tylko jeden z jej dziwacznych pomysłów i niejedyny, w którym wykorzystuje ona działanie wspomnianej bakterii – także krzesło Naked Xylinum zawiera substancję będącą efektem działania xylinum. Ten mikroorganizm przetwarza cukier, budując wokół danej substancji materię przypominającą sztuczną celulozę. W warunkach laboratoryjnych, czyli w odżywczym płynie, xylinum tka swoją mokrą błonę, a ta po wyschnięciu staje się ultratrwałym i w stu procentach biodegradowalnym materiałem. Młoda autorka we współpracy z firmą Jenpolymers wykorzystała ją do pokrycia drewnianej ramy, co prezentuje się bardzo interesująco:
Zdjęcie: © Samuel Henne
Xylinum wygląda jak mebel urodzony przez wielkiego płaza.
Tak naprawdę w tym romansie designu z zaawansowaną technologią najpiękniejsze jest to, że dowolne zmiany we właściwościach materii można osiągnąć… majstrując przy DNA bakterii.
Ten futurystyczny projekt nie został na razie wprowadzony do produkcji. Jeśli jednak interesują was techniczne szczegóły obcowania z bardzo zajętą bakterią zwaną xylinum, polecamy lekturę albumu „Xylinum Book” autorstwa Jannis podsumowującego jej pracę nad meblami pokrytymi pseudocelulozą. Wszystkie szczegóły dotyczące tych projektów znajdziecie też na www.jannishuelsen.com.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Podoba Ci się ten artykuł?
Polecamy
Jak cztery miedziane wanny dały początek uzdrowiskowej historii Ciechocinka, zwanego najtańszym biurem matrymonialnym i wypoczynkowym przedmieściem Warszawy
„Zdarzają się sytuacje, że pacjent nie powie lekarzowi wszystkiego, a powie pielęgniarce” – mówi Anna Szczypta, krajowa konsultantka w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego
„W 93,5 proc. byłam osobą nieżyjącą. W jednej chwili straciłam wszystko. Ale po stracie też jest życie” – mówi Aleksandra Cymerman, która pomaga osobom dotkniętym traumą
